Artykuły

W źródłach wiedzy związanych z przestrzenią pracy (również na tej stronie) możemy znaleźć wiele informacji na temat celów, efektywności, umiejętności, przywództwa, zmian, nawyków i wielu innych. Niezbyt często pojawia się temat tego, czym są emocje. W miarę jak świat biznesu rozwijał się w przeszłości, coraz większą popularnością cieszyły się stwierdzenia typu: „biznes to biznes, żadnych emocji”, „trzeba być twardym, żeby coś osiągnąć” czy „nie pokazuj słabości”. Wiele osób opisuje brak emocji poprzez „bycie twardym”. Nie czuj, używaj tylko mózgu. Myśl na chłodno, podejmuj szybkie i trafne decyzje w oparciu o dane. To właśnie wydawało się największą zaletą odnoszącego sukcesy biznesmena / bizneswoman. Ale uczymy się. Świat ewoluuje, cały czas się zmienia – chcemy tego, czy nie. Obserwujemy, jak zmieniają się ludzie, firmy, społeczeństwa i kraje, jak różnorodne są firmy, jak często mówimy o budowaniu środowisk włączających: w pracy, w domu i w wielu innych miejscach. A kiedy obserwuję, jak zmieniają się modele kompetencji, style przywództwa i kultury organizacyjne, okazuje się, że emocje są widocznym i nazwanym elementem wpływającym na zaangażowanie pracowników, poziom wypalenia zawodowego i wiele innych aspektów bycia usatysfakcjonowanym, szczęśliwym i zdrowym człowiekiem. W analizie transakcyjnej, mówimy o 4 emocjach podstawowych. To strach, złość, smutek i radość. Cała paleta emocji, które są bardziej opisowe i szczegółowe, jest pochodną tych czterech, ale ostatecznie kluczem jest nazwanie właśnie ich. Kluczem do zrozumienia tego, co czujemy, jak działamy, reagujemy, komunikujemy się, podejmujemy decyzje i jakie przekonania tkwią w naszych głowach. Ponieważ emocja jest zawsze reakcją na określony bodziec, powodujący, że doświadczamy stresu lub przyjemności, a następnie poprzez myśli prowadzi nas na ścieżkę określonego uczucia. Czy 4 wystarczą, aby naprawdę opisać, co dzieje się w środku nas? Po czym możemy poznać, że pojawia się w nas określona emocja? I jak zadbać o to, żeby na każdą z nich odpowiednio zareagować, nie wszczynać gier psychologicznych, albo zatrzymywać role trójkąta dramatycznego? Przyjrzymy się temu bliżej. Emocja numer 1: strach Podstawą lęku są bodźce zewnętrzne lub wewnętrzne, które prowadzą do odczuwania stresu. A kiedy pojawia się stres, w naszym mózgu pojawia się myśl, że jesteśmy w jakiś sposób zagrożeni. Wtedy zaczyna działać biologiczna reakcja walki lub ucieczki. A naturalnym, podstawowym uczuciem w tej sytuacji jest strach. Strach, że zostaniemy zranieni, na przykład utratą czegoś lub kogoś, kto jest dla nas ważny. Na poziomie ciała mamy drżące ręce, napięcie na twarzy (wokół oczu i ust), a także w tułowiu, a następnie w nogach. Możemy mieć rumieńce na twarzy, spocone dłonie (i ogólnie spocone ciało), suchość w ustach, problemy żołądkowe, drżące nogi. Na poziomie percepcji możemy mieć pustą głowę, zaburzenia wzroku lub słuchu. W tej sytuacji instynkt podpowiada nam, żebyśmy uciekali, jak najdalej od tej całej sytuacji. Z racjonalnego punktu widzenia wiemy, że na dłuższą metę nie jest to najmądrzejsza strategia. Prawdziwą potrzebą (nazywaną również potrzebą społeczną) jest uzyskanie pomocy / wsparcia lub uspokojenie nas. Pozwoli to naszemu mózgowi i ciału odzyskać równowagę oraz zastanowić się nad konstruktywnymi rozwiązaniami. Pomocna może być również wewnętrzna strategia zaakceptowania własnych ograniczeń, ogólnie lub w konkretnym przypadku, w zależności od sytuacji. Emocja numer 2: złość Źródłem gniewu są także bodźce wywołujące stres. Różnica między strachem a złością polega na tym, że po pojawieniu się stresu zamiast myśli o niebezpieczeństwie pojawia się myśl o krzywdzie. Może ktoś naruszył nasze granice lub kontrakt i to nas denerwuje? Instynkt gadziej części naszego mózgu wykorzystuje drugą część reakcji walki lub ucieczki: walczy. Atakuje własne ciało, innych ludzi (nawet jeśli nie mają oni nic wspólnego z daną sytuacją), firmę, w której pracujemy, czy cały świat. Na poziomie ciała zaczynamy odczuwać bulgotanie wściekłości w żołądku – tak, jak w scenariuszu strachu, ale bardziej przypomina to uczucie „gotowania” i mamy wrażenie, że zaraz eksplodujemy od środka. Skutecznym sposobem poradzenia sobie z tym uczuciem będzie zmiana czegoś i na poziomie wewnętrznym zaakceptowanie ograniczeń innych ludzi. Nikt nie jest doskonały, wszyscy mamy pewne wady, które dla niektórych osób są nawet niezauważalne, a dla niektórych wyglądają jak ogromne potwory, które uniemożliwiają nam wykorzystanie pełnego potencjału. Złość może nas pożreć żywcem, jest jedną z najsilniejszych emocji, która wpływa na naszą ocenę sytuacji, proces podejmowania decyzji i może mieć ogromny wpływ na relacje, których jesteśmy częścią. Nie tylko z drugą połówką, ale także w pracy – z naszymi współpracownikami, managerami, klientami czy innymi zespołami, z którymi na co dzień współpracujemy. Pamiętaj o tym – może to zaoszczędzić mnóstwo czasu, pieniędzy i problemów zdrowotnych. Emocja numer 3: smutek Smutek to trzecia emocja podstawowa, która pojawia się pod wpływem stresu po zadziałaniu określonego bodźca. W tym przypadku na poziomie myśli możemy rozpoznać stratę. Myśl, że coś lub ktoś został nam odebrany, przez co możemy poczuć się nieważni, w jakiś sposób nas osłabia. Na poziomie ciała odczuwaliśmy ucisk w klatce piersiowej i / lub coś w rodzaju guli w gardle. Płaczemy. To, co zwykle robimy instynktownie, to skorzystanie z trzeciej reakcji pochodzącej z gadziej części naszego mózgu: zamarzamy. Zamykamy się, wycofujemy, czasami naprawdę trudno do nas dotrzeć. W ten sposób chcemy się chronić, żeby nie czuć już żadnej straty. Tak naprawdę potrzebujemy pocieszenia od drugiej osoby. Czasami wystarczy, że ktoś po prostu jest przy nas.  Emocja nr 4: szczęście To ciekawe, że mamy 4 podstawowe emocje, ale tylko jedna z nich jest pozytywna. Podstawą szczęścia są bodźce zewnętrzne lub wewnętrzne, które sprawiają nam przyjemność. Przyjemność prowadzi do myśli o satysfakcji i tworzy poczucie szczęścia. Na poziomie ciała mamy automatyczny uśmiech na twarzy, odczuwamy zawroty głowy i uczucie ciepła w brzuchu. W tej sytuacji nasz instynkt podpowiada nam, żebyśmy głębiej wniknęli w to doświadczenie, zaangażowali się i podzielili się tym uczuciem z innymi. Potrzebujemy kontekstu społecznego, w którym można się dzielić, żeby uzyskać z tego więcej i dać coś ludziom. Coś takiego, żeby mogli doświadczyć rzeczy, którą w danej chwili my robimy. Mądrze jest zaakceptować całe dobro, które nas otacza i zatrzymać myśl w naszych głowach, która często krzyczy: „OSZUST”. W świecie tylu złych wydarzeń, zmian, rozczarowań i okrucieństwa możemy wykorzystać więcej nadziei, wykorzystując pozytywną energię i rozmach, żebyśmy mogli żyć lepiej. Najważniejsza rzecz z tego artykułu Najważniejsze jest to, żeby zawsze starać się odpowiednio nazwać adekwatnie

Na pierwszy rzut oka może to zabrzmieć filozoficznie, ale kilka lat temu to pytanie wydało mi się kluczowe, kiedy zastanawiałam się nad wszystkim, co robię w życiu zawodowym. Nawet jeśli nie jestem certyfikowanym coachem, pytania są narzędziem, którego używam – szczególnie po to, żeby odkryć, co tak naprawdę jest źródłem jakieś sytuacji, konfliktu albo reakcji człowieka na jakąś okoliczność. Nauczyłam się, że to, co widzimy lub zakładamy, rzadko jest prawdą. Jedną z najważniejszych rzeczy jest skupienie naszych wysiłków i energii na prawdziwej rzeczy lub problemie, a nie na czymś, co wydaje się prawdą. Jest pozorne. Żeby naprawdę skupić się na tym, co chcemy osiągnąć w życiu zawodowym, potrzebujemy mieć kompas, który poprowadzi nas we właściwym kierunku. Jest to niezwykle trudne, gdy pomyślimy o ciągłej zmianie, której doświadczamy – nieznanym jutrze, przemianach technologicznych, społecznych, politycznych, zmian pokoleniowych. Zasadniczo zmienia się każdy aspekt naszego życia – dla niektórych mniej, dla niektórych bardziej widoczny – ale jest to obecne wszędzie, jak okiem sięgnąć. Jak być uważnym, skupionym i żyć sensownie? Przyjrzyjmy się temu dzisiaj bliżej. Jakie jest moich 5 kluczowych wartości? Motywacja wewnętrzna jest jedną z najsilniejszych sił, które utrzymują naszą energię, pęd do działania na dobrym poziomie. Żeby przez większość czasu znajdować się gdzieś w optymalnym miejscu spektrum, potrzebujemy mieć powiązania między tym, w co wierzymy lub co jest dla nas najważniejsze, a tym, czym żyjemy albo w czym pracujemy. Znasz swoje TOP 5? Jeśli tak, jakie one są? Dlaczego są dla ciebie ważne? Jak te wartości kształtują twoje życie i decyzje, które podejmujesz każdego dnia? W jaki sposób te elementy wspierają cię w odpowiedzi na pytanie, które może zmienić życie innych ludzi? Jeśli ich nie znasz lub po prostu nie wiesz, jak je nazwać, oto krótkie ćwiczenie, które możesz wykonać samodzielnie, aby to zmapować. Tutaj znajdziesz listę wartości. Możesz ją skopiować i wkleić do Worda, możesz przepisać ręcznie, jeśli wolisz pracować z kartką papieru i długopisem (zdecydowanie polecam). Wybierz 10 wartości, które są dla ciebie ważne – w pracy, w życiu (pomyśl o tym holistycznie). Jeśli brakuje ci czegoś na liście, możesz dodać to samodzielnie: to powinna być twoja lista, więc nie martw się, jeśli lista gotowych dań nie będzie dla ciebie wystarczająco pełna. Następnie z tych 10, które wybrałeś/aś, wybierz 5, które są najważniejsze – bez nich nie możesz żyć i pracować. Wybierz te, które są esencją twojego istnienia. Masz je? To teraz napisz swoje TOP 5 na karteczce samoprzylepnej lub w innym miejscu, w którym będziesz je widzieć każdego dnia. Za każdym razem, gdy nie masz pewności czy coś zrobić, zgodzić się na jakiś projekt albo zadanie, spoglądnij na listę i zadaj sobie pytanie: czy jest to zgodne którąś z moich wartości? Czy to karmi którąś z nich? Decydowanie będzie łatwiejsze, kiedy będziesz mieć taki kompas w dłoni. Jaki problem chcę rozwiązać? Kiedy myślimy o dawaniu wartości innym ludziom – naszym współpracownikom, klientom, pracownikom (jeśli jesteśmy managerami), przyjaciołom, członkom rodziny lub członkom naszego społeczeństwa, czasami zastanawiamy się, co jest najlepszą rzeczą, jaką możemy zrobić, żeby dokonać prawdziwej zmiany. W przypadku konsultantów, trenerów, edukatorów i wielu innych zawodów, które tworzą coś dla innych, żeby uczynić ich życie lepszym, bardziej funkcjonalnym lub łatwiejszym, zawsze jest miejsce na rozważenie dwóch rzeczy, odpowiadając na poniższe pytania: Jeśli jest to pierwsza opcja, najważniejszym pytaniem, jakie powinniśmy sobie zadać, jest: jaki problem ma dana osoba, w którego rozwiązaniu mogę ją wesprzeć? Najważniejsze jest, żeby odkryć PRAWDZIWY problem. 80% spraw, z którymi mam do czynienia na co dzień, pokazuje mi, że prawie nigdy to, co mówią nam ludzie, jest prawdą. „Ola, potrzebujemy szkolenia z umiejętności komunikacyjnych”. „Ola, mój zespół nie jest zmotywowany, co mogę zrobić jako manager?” „Ola, w moim zespole jest konflikt, bo ludzie nie komunikują się ze sobą – co mam zrobić?” To tylko wierzchołek góry lodowej, ale te przykłady doskonale pokazują, że w większości przypadków to, co widzimy, nie jest pierwotną przyczyną sytuacji. Zawsze sięgaj do korzeni, zadawaj pytania, włączaj ciekawość i nie zgadzaj się na łatwą odpowiedź. Ma to zastosowanie również do prywatnego aspektu naszego życia. Kiedy masz silną potrzebę zjedzenia lub wypicia czegoś z cukrem: jaki jest prawdziwy problem twojego organizmu? Może po prostu jesteś odwodniony/a? Zmęczony/a, bo źle spałeś/łaś? Głodny/a, bo opuściłeś/aś posiłek lub dwa? Samotny/a, bo pracujesz zdalnie, mieszkasz sam(a) i rzadko widujesz ludzi? Niezależnie od tego, czy jest to powiązane z biznesem, relacjami, które masz w swoim życiu, czy z tobą jako osobą, zawsze jest coś pod powierzchnią. Odkryj to, a następnie zajmij się prawdziwą przyczyną – efekt będzie o 1000% lepszy za każdym razem. W jaki sposób jeszcze jedno pytanie może mi pomóc stać się mądrzejszym człowiekiem? Ciekawość, zadawanie pytań, dotarcie do korzeni tego, co naprawdę się dzieje, czyni naszą pracę wyjątkową. W dzisiejszych czasach wszyscy chcemy szybkich rezultatów, natychmiastowych rozwiązań i odpowiedzi dzięki łatwym do wdrożenia rozwiązaniom. I tak, możemy skorzystać z większej dozy upraszczania rzeczy w tym szalonym świecie miliardów informacji, które otrzymujemy w każdej minucie każdego dnia. Ale proste nie znaczy łatwe i szybkie. Proste może i powinno oznaczać znaczące, przydatne dla określonej osoby, kontekstu lub organizacji. Każdy znak zapytania na końcu zdania, który zadajemy, czyni nas mądrzejszymi, ponieważ mamy kolejną informację, która przybliża nas do odpowiedzi na prawdziwe pytanie, jakie zadaje dana osoba. Nie chodzi o zadawanie niekończącej się listy pytań. Chodzi o to, aby zapytać tych, którzy są dla nas ważni, którzy przekazują nam potrzebne nam fragmenty historii, żebyśmy wiedzieli, jaki jest prawdziwy problem, który staramy się rozwiązać. Żebyśmy w lepszym stopniu byli w stanie wesprzeć kogoś, kto sam go w ostateczności rozwiąże. Dlaczego robię to, co robię? Kiedy myślę o tym, dlaczego w życiu robię to, co robię, mogę szczerze to powiedzieć: ponieważ jest to powiązane z moimi podstawowymi wartościami. Jedną z nich jest uczenie się przez całe życie: cały czas uczę się przekazywać wiedzę i narzędzia innym, rozkminiam, jak rozwiązywać większe problemy. Kocham patrzeć, jak ludzie dorastają, zmieniają się, podejmują niewygodne działania i stają się lepsi niż byli wczoraj. Kiedy myślę o tym, dlaczego robię to, co robię, wyobrażam sobie cały pozytywny wpływ, jaki zamierzam wywrzeć na innych ludzi.

Wiele osób (w tym ja) chce zrobić jak najwięcej rzeczy samodzielnie. Chcą udowodnić światu, że są najlepszymi ekspertami / partnerami / przyjaciółmi /mangerami / właścicielami firm / rodzicami. I że nie chcą i nie potrzebują żadnego wsparcia: wszystko mogą zrobić sami, osiągnąć wszystko, co chcą bez niczyjej pomocy. Czy jesteś taką osobą? Jeśli tak, to zapraszam cię w podróż, podczas której wspólnie będziemy odkrywać, jak dzięki systemowi wsparcia możemy być jeszcze lepsi, robić więcej, osiągać bardziej niezwykłe wyniki niż obecnie. Jak wydobyć jak najwięcej z innych (oczywiście w dobrej intencji), tak, żeby się „nakarmić” w tym, kim jesteśmy, jak myślimy i co robimy. Pytanie na dziś brzmi: jak wiele fantastycznych rzeczy można osiągnąć, korzystając z systemu wsparcia? Jaki potencjał jest do odkrycia i wykorzystania, którego dzisiaj nie dostrzegasz, a który może być przełomowy? Spójrzmy na to głębiej. „Jesteś średnią 5 osób, z którymi spędzasz najwięcej czasu” To stwierdzenie pojawia się bardzo często w obszarze rozwoju, wzrostu czy w związku ze zdolnością do podejmowania decyzji. Co o tym sądzisz? Czy to prawda? Jak wygląda Twoja lista 5 osób, z którymi masz najwięcej kontaktu? Czy uważasz, że jest to lista dobrych czy złych wpływów? Nawet jeśli mamy mocny zestaw wartości, wiemy, czego chcemy i realizujemy nasz plan, nasze otoczenie ma ogromny wpływ na to, co w ostateczności na koniec dnia robimy. Wyobraź sobie, że tych 5 osób wspiera cię bezwarunkowo: mówią ci, że dasz radę, zadają pytania, jak mogą pomóc lub czego potrzebujesz, żeaby osiągnąć to, do czego dążysz. Są zawsze do twojej dyspozycji – gdy odniesiesz sukces i wtedy, kiedy potrzebujesz kogoś, na kim możesz się oprzeć w razie potrzeby. Jakie są szanse, że uwierzysz w siebie i faktycznie osiągniesz sukces przy takim systemie wsparcia? Teraz wyobraź sobie, że te 5 osób cały czas narzeka. Najczęściej mówią, że życie jest trudne, nie ma w nim nic dobrego, jest tylko cierpienie, rozczarowanie, a na dodatek dookoła sami podli ludzie. Po co w ogóle zawracać sobie głowę jakimiś celami – skoro i tak jesteśmy skazani na niepowodzenie, albo inni są lepsi od nas? Mówią: „daj spokój z tymi pomysłami, powinieneś cieszyć się tym, co masz”, „jesteś na to za stary / za młody”, „to zbyt ryzykowne, może powinieneś się nad tym zastanowić” lub „OMG, nigdy bym tego nie zrobił czegoś takiego!”. Jakie są szanse, że uwierzysz w siebie i rzeczywiście odniesiesz sukces, jeśli będziesz przez cały czas radzić sobie z takim negatywnym nastawieniem? Dokładnie. Może się wydawać, że jesteś tą samą osobą, wiesz lepiej, czego dla siebie chcesz, ale prawda jest taka, że niezwykle trudno jest pozostać w OK-OK i iść dalej, kiedy ciągle na nowo doświadczasz tego drugiego scenariusza. Oparcie się środowisku, uciszenie negatywnych głosów i po prostu robienie swoich rzeczy wymaga wtedy dużo więcej energii. Czy nie lepiej przeznaczyć tę energię na rzeczy, które przybliżą cię do twoich celów i marzeń? Po sobie wiem, że zdecydowanie lepiej – nawet jeśli ciężko jest wyznaczyć granicę lub wyciąć jakąś osobę ze swojego życia. Ale w dłuższej perspektywie na pewno warto. Zamień „co” i „jak” na „kto” Kiedy myślimy o celach, zadaniach czy marzeniach, myślimy głównie o tym, „co” chcielibyśmy osiągnąć, zmienić lub doświadczyć. Kiedy już wiemy, czego chcemy i jak to nazwać, pierwszą rzeczą, która przychodzi nam na myśl, jest stworzenie celu, kamieni milowych lub innych, czasami mniejszych rzeczy, które musimy zrobić, aby to osiągnąć. Co może się różnić, gdy zamienimy „co” lub „jak” z „kto”? I dlaczego w ogóle powinniśmy pomyśleć o takiej zmianie? Średnio 80% rzeczy, których pragniemy, najprawdopodobniej zostało już osiągnięte przez kogoś innego. Chcesz schudnąć 10 kg? Jest mnóstwo ludzi, którzy wiedzą, jak to zrobić dobrze, zdrowo i z trwałym efektem. Chcesz być przedsiębiorcą i zarabiać dużo pieniędzy? Z pewnością są ludzie na całej planecie, którzy odnoszą sukcesy w tej dziedzinie. Chcesz być świetnym rodzicem? Ta sama historia. I jest to powiązane z wieloma różnymi rzeczami, zawodami, kierunkami życia i / lub pracy, decyzjami, hobby, sportem itp. Po co marnować energię na wymyślanie koła na nowo, skoro jest ktoś, kto może podzielić się mądrością, doświadczeniami lub tym, co należy robić, a czego nie? Na tej podstawie możemy osiągnąć to, czego chcemy szybciej, mniej boleśnie i przy mniejszym poświęceniu (czasu, pieniędzy, energii itp.). Ta osoba może być daleko od nas, geograficznie lub mentalnie, ALE może być także naszym najlepszym przyjacielem. Albo znajomym znajomego. Świat jest naprawdę mały, jeśli się nad tym zastanowić, a ludzie KOCHAJĄ mówić o sobie. Kiedy zamieniasz „co” na „kto”, pojawia się szansa na zaoszczędzenie czasu i energii na rzeczach, które możesz zrobić mądrzej i przekierowanie energii w inne obszary, gdzie być może nikt wcześniej nawet nie był. Lub skorzystania z mądrości innej osoby i na jej podstawie stworzenia własnej historii. Jeśli tak ujmujemy koncepcję „systemu wsparcia”, otwiera się zupełnie inny rozdział tego, jak środowisko może pomóc ci utrzymać dynamikę, dzięki czemu możesz osiągnąć niezwykłe wyniki. Co może zrobić masa, czego nie może zrobić jednostka bez wsparcia? Kiedy masz tych 5 wartościowych osób, z którymi spędzasz najwięcej czasu, masz świetną bazę do pracy. Im mocniejsze korzenie, tym szerzej możesz rozwinąć skrzydła i latać. A siła przyciąga siłę, dobra energia przyciąga dobrą energię. Im częściej korzystasz z tego FLOW, utrzymujesz swoją moc i brniesz do przodu, masz dobry wpływ na innych, tym więcej ludzi o podobnym sposobie myślenia będzie wokół ciebie. Są też rzeczy, które może zrobić masa ludzi, a których nie jest w stanie pojedyncza osoba. Jeśli chcesz organicznie budować społeczność wokół siebie, tego co tworzysz i wartości, którą chcesz wnieść do życia innych, potrzebujesz do tego większej liczby osób. Jeśli chcesz szerzyć mądrość, narzędzia, najlepsze praktyki lub inne doświadczenia, aby ludziom żyło się lepiej, potrzebujesz sieci, która cię w tym wesprze. Jeśli chcesz gromadzić wiedzę, dane, żeby być lepszym w tym, co robisz, potrzebujesz innych głosów, które dodadzą do koszyka swoje perspektywy. Społeczność może być silnym atutem twojego sukcesu, ale także twojego zdrowia i bezpieczeństwa psychologicznego – a czasem lustrem, w którym możesz się nad sobą zastanowić, uzyskać informację zwrotną i być lepszym jutro niż jesteś dzisiaj. Najważniejsza rzecz z tego artykułu Nikt nie jest

Jako ludzie skupiamy się bardziej na tym, czego nam brakuje – gdzie nie jesteśmy wystarczająco doskonali lub gdzie inni ludzie są „lepsi” od nas (cokolwiek to „lepsi” oznacza). Mocne strony – myślenie o tym, w czym jesteśmy naprawdę dobrzy, nie jest pierwszą rzeczą, która przychodzi nam na myśl, kiedy zastanawiamy się nad naszym rozwojem zawodowym, przeprowadzamy wartościową rozmowę z naszym managerem albo po prostu myślimy o kolejnych krokach w naszej karierze. Z mojego doświadczenia wynika, że jest to silnie powiązane z kulturą i / lub krajem, w którym się wychowaliśmy, ponieważ przekonania o byciu „silnym” lub „słabym” są bardzo obecne. Jako osoba wychowana w Polsce, gdzie zawsze trzeba udowadniać, że jesteśmy wystarczjąco dobrzy, godni uwagi i wykształceni na tyle, żeby być partnerami w każdym globalnym kontekście zawodowym, mogę powiedzieć, że to ważny element. Znam wiele osób wychowanych w różnych kulturach i mogę powiedzieć, że istnieje ogromna różnica w sposobie myślenia w tym zakresie, w porównaniu z ludźmi wychowanymi np. w USA. Ale ten artykuł nie dotyczy różnic kulturowych, nawet jeśli przekonania, o których dzisiaj będziemy mówić, są z nimi mocno powiązane. Chciałbym zabrać nas wszystkich w podróż mocnych stron. Dlaczego mamy tendencję do skupiania się na brakach, zamiast skupiać się na mocnych stronach? Po co to sobie robimy, skoro o wiele łatwiej jest oprzeć się na tym, co robimy naprawdę dobrze? Przyjrzyjmy się temu bliżej. Czym są mocne strony? Mocna strona to supermoc. Mocna strona to coś, co pozwala nam robić rzeczy naprawdę łatwo. To naturalne, czasami robimy coś nawet bez wkładu jakiejś większej energii w proces. Może to nastąpić automatycznie, bez świadomego użycia mózgu – jak w sytuacji, gdy wsiadamy do samochodu, jedziemy z punktu A i 20 minut później jesteśmy w punkcie B, nawet nie zauważając, jak to zrobiliśmy. Mocna strona może być zabawowa, interesująca – możemy pasjonować się tym, z czym jest połączona lub może być powiązana z naszymi wartościami. Kiedy wykorzystujemy mocne strony, wszystko wydaje się proste, oczywiste – w tym stanie jesteśmy mistrzami w swoich dziedzinach, możemy osiągnąć najwięcej, wkładając najmniej. Jednym z najlepszych narzędzi, za pomocą którego możesz dowiedzieć się więcej o swoich mocnych stronach, jest Gallup Strengths Finder (ostatnio przemianowany na CliftonStrengths – ale opisujący dokładnie to samo). Koncepcja zakłada, że każdy z nas ma w sobie 34 talenty, ułożone w różnej, niepowtarzalnej kolejności, zależnej od osoby. Cała podróż zaczyna się od kwestionariusza, w którym wymienisz TOP 5 talentów, które w sobie masz. Istnieje możliwość odkrycia całej listy 34 na raz – jest to droższe rozwiązanie i moim zdaniem niekoniecznie potrzebne, gdy zaczyna się swoją przygodę z talentami. Zawsze możesz dopłacić i odkryć je bez konieczności ponownego wypełniania kwestionariusza, kiedy tylko chcesz. Twój wybór. (strony, które linkuję są w języku angielskim, ale kwestionariusz i potem raporty są dostępne w języku polskim) Po przejrzeniu pytań otrzymasz krótki raport z listą Twoich TOP 5 mocnych stron – to elementy, w których jesteś naturalnie silny/a, nie musisz inwestować dużo energii, żeby sięgnąć do tych „wiaderek” z umiejętnościami – to przedłużenie ciebie, twojego działa i umysłu. 4 domenty talentów – materiał w języku polskim zaczerpnięty ze strony: https://dominikjuszczyk.pl/talenty-i-mocne-strony/ Talenty są pogrupowane w 4 kategorie: Wykonywanie, Wywieranie Wpływu na innych (w dobry sposób, z pozytywnymi intencjami), Budowanie Relacji i Myślenie Strategiczne. Każda z mocnych stron w przynależnej jej kategorii ma swój własny opis – po to, żeby lepiej zrozumieć, co za nią stoi. To dla nas punkt wyjścia do zastanowienia się, jak te elementy pasują do tego, kim jesteśmy w różnych sytuacjach w pracy i życiu. Jak można z nimi pracować? Świadomość to pierwszy krok. Poznaj swoje mocne strony, bądź świadomy/a listy swojej listy. Do pracy z nimi możesz skorzystać z konsultantów, coachów lub możesz spróbować samodzielnie nadać temu sens. Możesz użyć poniższych pytań, aby stworzyć strukturę wokół swoich myśli. Użyj tych pytań, aby przeanalizować talenty jeden po drugim ze swojej listy: Zaczynając od tych pytań, możesz połączyć wyniki kwestionariusza z prawdziwym życiem. Nie chodzi o to, żeby teraz zmienić swoje życie, bo masz wyniki nowego badania. Chodzi raczej o znalezienie sposobu, w jaki możesz z nich świadomie korzystać, dokonywać lepszych wyborów, być świadomym ich jasnych i ciemnych stron oraz tego, jak lepiej reagować w różnych sytuacjach. Mocne strony są dla ciebie, dzięki czemu wiesz, co ci służy, a co nie, oraz jakie zadania chcesz, a jakich nie chcesz wykonywać. Kiedy uczę o mocnych stronach, zawsze powtarzam: myślenie o swojej TOP 5 jest jak korzystanie z kompasu. Powrót do bazy to najlepszy pomysł, bo przynosi nam harmonię, spokój, pewność, że potrafimy coś zrobić. Korzystając z tej wiedzy, możesz uczynić swoje życie lepszym, ponieważ skupisz swoją energię na rzeczach, które są naprawdę ważne. Nie marnujesz go na naukę czegoś, co jest naprawdę daleko na twojej liście i musisz zainwestować ogromną ilość czasu, czasem pieniędzy lub uwagi, aby osiągnąć w tym przyzwoity poziom. A na koniec dnia okazuje się, że nie warto. Upraszczaj i edytuj. To moje podejście do wielu sytuacji w życiu. Kiedy skupiasz się na posiadanych talentach, łatwiej ci się poruszać, bo masz kompas w dłoni i wiesz, jak go używać. Po co wrzucać go do wody, gdzie opadnie na dno i nie dość, że nie będzie widoczny, to jeszcze zupełnie nie będzie jak z niego korzystać? Czy używanie mocnych stron nie jest lenistwem? Możesz pomyśleć: „No dobrze, ale czy nie jest lenistwem opierać się tylko na tym, w czym jestem dobra/y? Co z byciem w strefie rozciągania, uczenie się przez całe życie lub pracę nad stawaniem się najlepszą wersją siebie?”. Koncentrowanie się na mocnych stronach nie oznacza, że się nie rozwijasz. Oznacza to, że bardziej zwracasz uwagę na to, czego chcesz się uczyć i rozwijać. Opiszę to na własnym przykładzie. Jedną z moich TOP 5 mocnych stron jest Osiąganie (w oryginale: Achiever). Mój Achiever lubi doprowadzać sprawy do końca, wykreślać elementy z listy zadań, osiągać cele, które sobie wyznaczam. Jest to związane z moim życiem zawodowym, zdrowiem, sportem, życiem osobistym oraz rozwojem. Jak rozwijać się w ramach tego talentu? Uczę się upraszczać i edytować – jak wyznaczać lepsze cele, korzystać z OKR-ów i jak być bardziej

Walcz. Uciekaj. Zamarzaj. To 3 rzeczy, które robi nasz mózg za każdym razem, kiedy stoimy w obliczu trudnej sytuacji, zmiany lub innej sytuacji, która wydaje się nam zagrażający w jakikolwiek sposób. A wybory czy decyzje zawodowe dla wielu z nas są czymś, czego nie lubimy robić – są stresujące i trudne. Nawet kiedy zmiana w karierze jest na lepsze, czujemy się nieswojo – w naszej głowie może oznaczać to, że ponieśliśmy jakąś porażkę, zawodzimy innych ludzi lub siebie. Kiedy myślę o wszystkich powodach, dla których ludzie nie podejmują decyzji dotyczących swojej kariery, widzę, że boimy się zmiany. Bo nie wiemy, co nas czeka w nowym miejscu. Może będzie gorzej niż teraz? Może to, gdzie jesteśmy obecnie nie jest idealne, ale nie jest przecież aż tak źle (nawet jeśli jest). Wiemy jak na co dzień działać w ramach całego systemu. Może zadania nie są najciekawsze, ale przynajmniej wiemy, co mamy robić. Czasami nie wiemy, co chcemy dalej robić w życiu zawodowym. Zrobiliśmy studia, rozpoczęliśmy pracę, potem kolejną i czas leciał. Czuliśmy się całkiem komfortowo – może nie jesteśmy cały czas super podekscytowani, ale jest w porządku. Jest ok. Nie tak źle. Te dwa krótkie zdania potrafią dosłownie zabić nas od środka. Kiedy prowadzę procesy coachingu kariery w organizacjach, 90% przypadków, o których mówimy, zaczyna się od: „Ola, czuję, że utknąłem/ęłam w swojej karierze. Nie wiem, co dalej robić, nie mam pojęcia, nie jestem pewien/na, jakie kolejne kroki mogę podjąć, żeby się wydostać z tej sytuacji”. Odpowiedzmy więc na to pytanie. Mam nadzieję, że będzie to pomocne dla wszystkich, którzy czytają dzisiaj ten artykuł. Co możemy zrobić, kiedy czujemy, że utknęliśmy w swojej karierze? Rzecz nr 1: zrób listę wszystkiego, co możesz i chcesz zrobić w swojej karierze Kiedy robimy to, co lubimy – co nas pasjonuje i jest związane z naszymi wartościami, zawsze jest łatwiej, przyjemniej i z lepszym efektem na koniec dnia. Oczywiście nic nie jest idealne – zawsze są rzeczy, które należy zrobić i które nas nie zachwycają. Najważniejszą rzeczą jest proporcja – jeśli mamy proporcję 80/20 (rzeczy, które chcemy zrobić, vs. rzeczy, które należy zrobić), to jest okey. Jeśli jest odwrotnie, oznacza to, że warto byłoby cofnąć się o krok i zastanowić, co mogłoby się zmienić, żeby tę sytuację odwrócić. A warto dlatego, że dłuższe przebywanie w tej przestrzeni doprowadzi do wypalenia, frustracji, problemów ze zdrowiem psychicznym, a nawet problemów w życiu prywatnym. Wszystko jest ze sobą połączone. Pierwszą rzeczą, którą możesz zrobić, kiedy utkniesz w swojej karierze, jest sporządzenie listy rzeczy, które lubisz robić. Możesz to zrobić w arkuszu Excel, na kartce papieru lub w innym narzędziu (cyfrowym lub nie). Samo narzędzie nie ma większego znaczenia – wybierz coś, co pomoże ci uporządkować myśli i będzie pomocne w dalszych krokach. Zrób listę zadań, projektów, mikroelementów, które sprawiają, że czujesz się dobrze w pracy. Możesz wesprzeć się pytaniami: My (jako ludzie) mamy silną tendencję do skupiania się na naszych słabościach – na tym, co robimy źle lub gdzie nie jesteśmy doskonali albo wystarczająco dobrzy. Dlatego zachęcam was, żeby zacząć od tej listy – zobaczyć, w ilu rzeczach jesteście naprawdę dobrzy. Usprawni to proces podejmowania decyzji dotyczących kolejnych kroków w karierze. Rzecz nr 2: zrób listę wszystkiego, czego nie możesz i nie chcesz zrobić Lista rzeczy do nie-zrobienia jest równie ważna jak lista rzeczy do zrobienia. Zrób listę rzeczy, których nienawidzisz robić. Robi ci się niedobrze na samą myśl o tym. Rzeczy, które, gdy o nich pomyślisz, sprawiają, że chcesz rzucić L4. Wszystko, co po prostu robisz (bez jakiegoś większego poczucia satysfkacji), lub nudzisz się śmiertelnie, kiedy w ogóle o tym pomyślisz (nie wspominając już o robieniu tego). Każda rzecz, która prowadzi cię do strefy znudzenia lub wypalenia. Możesz wesprzeć się w tej części zadając pytania: Pomyśl o swoich obecnych lub wcześniejszych doświadczeniach związanych z pracą. Jeśli niektóre elementy się powtarzają, nie ma problemu – jest to również informacja, że w Twoich wyborach istnieje pewien wzorzec, na który możesz zwracać większą uwagę przy wyborze kolejnej przestrzeni kariery dla siebie. Rzecz nr 3: stwórz plan działania, żeby pomóc twojej wymarzonej karierze się urealnić Wszystkie pytania, które znajdziesz powyżej, możesz wykorzystać do stworzenia struktury wokół swoich myśli. Bądź jak najbardziej konkretny/a, odpowiadaj szczerze – pamiętaj, że ta lista jest tylko dla ciebie (chyba, że zdecydujesz inaczej). Oczywiście ta lista nie jest zamknięta – zawsze możesz dodać własne pytania lub przemyślenia. To narzędzie dla ciebie – spraw, by było przydatne w twoim konkretnym kontekście i sytuacji. Kiedy już to zrobisz, następnym krokiem będzie plan działania. Jakie pozycje z listy chcesz wykorzystać na kolejnym etapie kariery? Podkreśl je wszystkie. Uwzględnij swoje talenty – to ważne, żeby na co dzień jak najczęściej robić rzeczy, które nie wymagają od nas dużo energii, są naturalne. Pozbycie się której rzeczy z listy tych, których nie chcesz robić, jest dla ciebie najważniejsze – czego powinieneś/nnaś unikać? Staraj się nie podkreślać całej listy, stworzenie idealnego świata może być trudne. Wybierz te, które sprawiają ci największy problem, niech będzie to 3-5 elementów max. To uprości proces eliminacji i sprawi, że ulżysz swojej karierze w dość znaczący sposób w krótkim czasie. Formalnie są do wyboru co najmniej 2 scenariusze – albo masz w głowie stanowisko, które chcesz objąć w najbliższej przyszłości, albo nie. Jeśli tak – odśwież swój profil na LinkedIn oraz swoje CV i wyślij jak najwięcej aplikacji do firm, które uznasz za interesujące. Nie martw się przesadnie, jeśli w pierwszym podejściu nie masz wielu odpowiedzi. Pamiętaj, że wiele organizacji (zwłaszcza korporacji globalnych) ma na swoich platformach rekrutacyjnych roboty, więc rekruter nie widzi nawet CV, które wysyłają kandydaci. Dlatego tak ważne jest stawianie na ilość – jeśli wyślesz tylko 2-3 aplikacje, może okazać się, że nie wystarczy to, żeby przejść przez silnik słów kluczowych na platformie rekrutacyjnej. Popytaj swój network czy znają kogoś, kto szuka pracownika w twoim profilu albo czy w ich organizacjach są otwarte procesy rekrutacji, na które mogą cię polecić. Sieć kontaktów jest najszybszą metodą na znalezienie pracy – korzystaj z tego, kiedy to tylko możliwe. Jeśli nie – znajdź kogoś, kto poprowadzi cię dalej i

Sposób, w jaki myślimy o rozwoju zawodowym i osobistym, różni się w zależności od osoby, kraju i organizacji. Mocne strony czy dziury – na czym się skupiamy? To bardzo kulturowe, zakorzenione w narodowym skrypcie, który mówi, co powinniśmy, a czego nie powinniśmy robić jako członkowie określonego społeczeństwa, grupy ludzi, społeczności skupionej wokół konkretnych wartości, przekonań czy wierzeń. Żyjesz w kraju, w którym cały czas musisz udowadniać, że jesteś wystarczająco dobra/y? A może żyjesz w społeczeństwie, w którym dzieci słyszą od rodziców, że są niezwykłe, że od początku życia mogą osiągnąć wszystko, czego zapragną? Czy istnieje różnica pomiędzy ludźmi wychowanymi i ukształtowanymi w każdym z tych systemów? Oczywiście, że tak, ale to nie znaczy, że musimy takimi pozostać aż do śmierci. Opieranie się na tym, w czym jesteśmy naprawdę dobrzy, zamiast ciągłego skupiania się na tym, czego nie możemy albo nie umiemy zrobić, może dla niektórych z nas oznaczać zmianę paradygmatu myślenia. Czy nie jest prawdą, że jeśli nie wiemy, jak coś zrobić, powinniśmy wziąć udział w szkoleniu, przeczytać książkę lub znaleźć mentora, który nas tego nauczy? Jestem pewna, że dla wielu osób jest to najbardziej naturalne podejście. Czy to jest przyjemne? Działa za każdym razem? Czy warto inwestować w to czas, a wynik jest wart wysiłku? Zobaczmy, co stanie się z nami w obu tych scenariuszach: mocne strony versus zasypywanie dziur. Scenariusz nr 1: ciągle zasypuję dziury Podam przykład z mojego doświadczenia managerskiego. Miałam kiedyś pracownika, który zajmował się kreatywną częścią materiałów edukacyjnych, które zapewnialiśmy pracownikom. Był niesamowity w swojej pracy, z otwartą głową, nie było dla niego rzeczy niemożliwych do stworzenia. I raz dałam mu zadanie związane Excelem. Robił to zadanie przez cały tydzień, dysząc, i marudząc, a na koniec i tak musiałam to poprawiać. Co manager w takiej sytuacji może zrobić? Mogłabym go wysłać na szkolenie z Excela, żeby udoskonalił swoje umiejętności i zasypał dziurę w kompetencjach. Byłoby to dość intuicyjne, ponieważ chciałam na stałe przekazać to zadanie zespołowi. Ale co dobrego by to dało, a ile szkody przyniosło? Postanowiłem więc nie dawać mu zadań związanych z Excelem. Nigdy. Zamiast tego stworzyłam pewne automatyzacje i arkusz kalkulacyjny zaczął działać w miarę samodzielnie. Sprawa rozwiązana. To moja historia, ale znam wielu managerów, którzy wykorzystaliby ten scenariusz, aby zasypać dziurę. Oczywiście istnieje wiele różnych sytuacji, struktur i zespołów. Ale kiedy mamy ludzi o naprawdę kiepskim dostępie do ich piętra analitycznego, a którzy wykonują świetną robotę w obszarze kreatywnym – jaki jest sens zmuszania ich do ciągłego skupiania się na swoich słabych stronach? Jak się czujesz, gdy myślisz o tym, jak bardzo nie jesteś wystarczająco dobry/a? Niezależnie od dziedziny twojego życia. Nie jesteś wystarczająco dobrym partnerem/ką / rodzicem / ekspertem/ką / managerem/ką / przedsiębiorcą/czynią / przyjacielem/ółką? Bądźmy szczerzy – czujemy się paskudnie. Zawsze chodzi nam po głowie to, że jeszcze tam nie jesteśmy. Zawsze w drodze, nigdy nie osiągając celu. A ciągłe przebywanie w tym stanie umysłu może być wyczerpujące. Frustrujące i demotywujące na dłuższą metę. Nie mówię, że nie powinniśmy się wzmacniać, uczyć, stawać lepszymi wersjami siebie – to nie jest historia o tym. Powinniśmy się doskonalić, analizować, kiedy możemy być lepsi, ale bez ciągłego zarzucania sobie, że nie jesteśmy doskonali. Scenariusz nr 2: wybieram mocne strony A tutaj inny kąt patrzenia na temat. Miałam pracownicę, która bardzo lubiła zajmować się zadaniami związanymi z organizacją: szkoleń, eventów, różnego rodzaju spotkań. Robiła to często i pomyślałam, że może po pewnym czasie jest to dla niej trochę zbyt monotonne i powtarzalne. Kiedyś odbyliśmy wartościową rozmowę i zaoferowałam jej nowe elementy, których mogłaby się nauczyć, takie jak prowadzenie szkoleń, zarządzanie projektami czy analiza danych. I wiecie co? Nie chciała tego! Było jej doskonale tam, gdzie była w tej chwili, uwielbiała być czarodziejem logistyki, pracować z wieloma różnymi ludźmi w najbardziej efektywny sposób, czyniąc ich życie lepszym i łatwiejszym. Z jej punktu widzenia te zadania wcale nie były monotonne – każde szkolenie, organizowane wydarzenie traktowała jako nową podróż. Zostawiłam więc jej zakres zadań tak, jak był, sprawdzając na bieżąco czy coś się zmieniło. Pięknie wyrosła na managerkę wydarzeń, odpowiedzialną za organizację eventów dla tysięcy ludzi na całym świecie. Jaki jest wniosek z tej historii? Mogłem jej powiedzieć, że MUSI poszerzyć zakres swoich działań, zrobić coś nowego. Postanowiłam jednak pozostawić ją z decyzją i obserwować, jak rozwija się jako osoba, niezwykle zadowolona i zaangażowana w to, co robi każdego dnia. Była naprawdę dobra w swojej pracy, uczyła się każdego dnia, nawet kiedy myślałam, że to nie możliwe, robiąc w kółko „to samo”. Ale myliłam się i teraz wiem – bardziej niż kiedykolwiek, że podjęłam wtedy dobrą decyzję. Bazowanie na swoich mocnych stronach pozwoliło jej być spełnioną, szczęśliwą. Kto z nas naprawdę może powiedzieć, że każdego dnia czuje się szczęśliwa/y w swojej pracy? Jeśli zdecydujemy się oprzeć na mocnych stronach, talentach, preferencjach lub rzeczach, które po prostu lubimy robić, nasze życie może wyglądać właśnie tak. Mniej frustracji, marnowania czasu na rzeczy, które ktoś inny może zrobić w 5 minut, a my spędzamy cały dzień na znalezieniu rozwiązania. Mniej poczucia, że znów jesteśmy „niewystarczająco dobrzy”. Nie mówię, że to całkowicie możliwe do wyplenienia, ale na pewno będzie tego o wiele mniej niż w scenariuszu nr 1. Dlaczego mocne strony są tak potężne? Dlatego właśnie mocne strony są tak potężne. Koncentrowanie się na tym, w czym jesteśmy naprawdę dobrzy, spędzanie czasu na doskonaleniu, łączenie kropek z rzeczami podobnymi do tych, które już znamy, to świetny sposób, aby nie pozostać w tym samym miejscu. Aby cały czas rosnąć. Musimy mieć świadomość, że czasami przychodzi moment, w którym jesteśmy ekspertami w jednej dziedzinie i być może nie możemy się już niczego więcej nauczyć. A czasem jesteśmy głodni – potrzebujemy więcej bodźców, nowych rzeczy, które nasz mózg może przyjąć. Nie twierdzę, że kiedy już staniemy się ekspertami, to z nami koniec. Poszukajmy innych rzeczy, których możemy się nauczyć, myślmy holistycznie, łączmy kropki pomiędzy obszarami, które wydają nan się interesujące. Mocne strony dają narzędzia umożliwiające lepsze zrozumienie siebie, poznanie, co może znajdować się na naszej liście rzeczy do zrobienia i na liście rzeczy, których nie chcemy robić. Ta druga jest równie

Nauka nowego języka obcego to jedno z najczęstszych postanowień noworocznych. Jeśli mieszkasz w kraju, w którym angielski nie jest językiem ojczystym, zapewne wiele razy słyszałeś/aś, że „trzeba uczyć się języków, bo to jest przyszłość”. Ale jak, u licha, powinniśmy to zrobić, skoro doświadczenia szkolne są często naprawdę złe (moje z pewnością były)? Moje doświadczenie dotyczyło dużej ilości gramatyki, braku komunikacji (ponieważ podręcznik był tak skonstruowany), a kiedy nadszedł czas na rozmowy, rok szkolny się skończył. I zaczęliśmy od nowa całą część gramatyczną, bo nowa klasa, nowy podręcznik. Brzmi znajomo? W takim systemie straciliśmy całą zabawę, fun i ciekawość poznawania nowego języka, zanim to wszystko na dobre się zaczęło. Kiedy coś jest bolesne lub jesteśmy zmuszeni się tego nauczyć, jest całkiem prawdopodobne, że nie przylgnie to do nas. Że nasz mózg uzna to za karę i tak naprawdę nie będzie się angażował, chociaż potencjalnie na poziomie racjonalnym możemy wiedzieć, że to coś potencjalnie dla nas dobrego. Jak zatem odczarować to nastawienie do nauki nowego języka obcego? Jako Polka, który przez całe moje młodzieńcze i dorosłe życie uczyłam się głównie języka angielskiego, a obecnie uczę się francuskiego, chcę podzielić się z wami 5 rzeczami, które cały czas pomagają mi utrzymać tempo nauki. Nie ważne co się stanie, trzymam się objętego kursu i regularnie inwestuję w ten obszar. 1. Małe rzeczy to wielkie rzeczy – rób je dalej Wszyscy kochamy szybkie rezultaty. Nasz mózg dostaje zastrzyk dopaminy, przez żyły przepływa fala endorfin i jest to jedno z najlepszych uczuć w historii świata. Przyzwyczailiśmy się do tego, że prawie wszystko jest na wyciągnięcie ręki, korzystając z Internetu jako części tego, kim jesteśmy jako istoty ludzkie. Ze względu na taką dostępność denerwujemy się, gdy musimy na coś poczekać – nawet jeśli ma to być tylko kilka minut. Co zatem możemy powiedzieć o nauce języka, która wymaga określonej liczby cennych godzin kontaktu z językiem, aby osiągnąć każdy poziom? To może wyglądać jak koszmar. Może także bezwarunkowo używać wymówki „nie mam czasu”. Jest jednak sposób, aby odczarować przekonanie, które mamy na ten temat w głowach. Kluczem do nauczenia się jakiejkolwiek umiejętności lub nawyku jest konsekwencja. Podobnie jest, gdy myślimy o pójściu na siłownię: po jednorazowym pójściu na siłownię nie będziemy szczupli, zwinni ani muskularni. Musimy to robić przynajmniej 3-4 razy w tygodniu, u niektórych osób jest to codzienna dawka sportu. Nawet jeśli będzie to zaledwie 5 pompek po porannym umyciu zębów, jest to mała cegiełka, którą dokładamy do budowanej przez nas ściany. Dokładnie ten sam scenariusz ma zastosowanie, jeśli chodzi o naukę języka. Rób to codziennie, nawet jeśli ma to być tylko 5 minut. Przeczytaj krótki artykuł, skorzystaj z Duolingo, naucz się słownictwa w aplikacji. Każde 5 minut łączy się z czasem, jaki poświęcasz na naukę w każdym tygodniu lub miesiącu, a złożony efekt zaczyna działać. 5 minut dziennie to 2,5 godziny miesięcznie. 2,5 godziny miesięcznie to 30 godzin rocznie. A zobacz, co się stanie, jeśli zainwestujesz w to 20 minut dziennie (to połowa przeciętnego odcinka serialu na Netfliksie). 20 minut dziennie to 10 godzin miesięcznie. 10 godzin miesięcznie to 120 godzin rocznie. Bazując na artykule, który podlinkowałem 2 akapity wcześniej, prawie wystarczy to opanowanie nowego języka obcego na poziomie A2. Jak to brzmi? Lepiej to niż ominięcie połowy odcinka dziennie? 2. Spraw, żeby było to łatwe do zrobienia W większości przypadków nauka nowego języka nie opiera się na motywacji. Chodzi o umiejętności – najczęściej rezygnujemy, bo coś jest trudne, nie wiemy jak to zrobić lub denerwujemy się, że nie uczymy się tak szybko, jak byśmy sobie tego życzyli. A jeśli jest trudno, rezygnujemy. Naturalna rzecz. Aby temu zaradzić (a tej strategii możesz używać nie tylko do nauki języka, ale w zasadzie do wszystkiego, co chcesz zrobić, na przykład budowania każdego nowego nawyku), musimy to ułatwić. Kiedy coś jest łatwe, nie potrzebujemy wiele wysiłku, aby to zrobić. A kiedy nie wymaga to prawie żadnego wysiłku, po prostu to robimy, nawet o tym nie myśląc. To tak, jak z najłatwiejszymi zadaniami, które mamy na liście do zrobienia – większość z nas zaczyna od najłatwiejszych, nawet jeśli nie wnoszą one dużej wartości. Przekonuje nasz mózg, że jesteśmy zajęci i wartościowi. Zacznij od łatwego poziomu w Duolingo. Ucz się 10 nowych słów dziennie w wybranej aplikacji ze słówkami. Weź jedną stronę książki lub artykułu w języku, którego chcesz się nauczyć, i podkreśl wszystkie słowa, które już znasz lub wydają się znajome. Umieść je w aplikacji i zacznij od tego. Wykonaj jedno ćwiczenie z podręcznika i zrób je do razu. Nawet jeśli możesz zrobić więcej, zacznij od jednego i wróć do miejsca, w którym skończyłaś/eś, następnego dnia. Z czasem to będzie dla ciebie za mało i będziesz robić więcej, ale na początek – nie naciskaj, dopóki nie poczujesz się w 100% komfortowo w tym, co robisz w tej chwili. Następnie przyciśnij trochę mocniej, wykonaj trudniejszy i niewygodny krok – ale tylko wtedy, gdy już będziesz mistrzem poprzedniego. To zapewni ci spokój i bezpieczeństwo – dwie rzeczy, które mają największy wpływ na nasz mózg. Jeśli chcemy utrzymać się na właściwej drodze, nasz mózg nie może być cały czas w niebezpieczeństwie, ponieważ będzie działał w trybie walcz albo uciekaj. Dbaj o swój mózg, a on zadba o ciebie. 3. Próbuj różnych rzeczy, nie kieruj się ślepo czymś, co ci nie odpowiada W szkole językowej wszyscy uczą się w grupie? To musi być to. Obie moje najlepsze przyjaciółki powiedziały mi, że mają indywidualnego korepetytora czy native speakera? Tak, w takim razie u mnie też powinno to zadziałać. Wszyscy, których znam, używają aplikacji X lub Y, więc to musi działać. Prawda czy fałsz? To nieprawda, ponieważ każdy z nas uczy się inaczej, ma pewne potrzeby lub warunki, których wymaga, żeby w sukcesem przechodzić przez proces uczenia się. Korzystając z mojej historii: kilka razy poniosłam porażkę, uczęszczając na kursy stacjonarne. W szkole średniej, na uniwersytecie i w szkole językowej również. Po prostu nie mogę nauczyć się języka w procesie grupowym. Czasami się nudzę. Czasami coś jest dla mnie zbyt trudne do zrozumienia na pierwszy rzut oka i potrzebuję więcej szczegółów, żeby dobrze to zrozumieć. Na kursie

Każdy z nas ma lepsze i gorsze momenty w życiu. Zwłaszcza, gdy coś się zmienia (i nie oszukujmy się – świat, w którym żyjemy, jest jedną wielką ciągłą zmianą), czujemy przytłoczenie. Czy znasz to uczucie, kiedy wszystko jest w porządku, dopóki nie jest, i kiedy wydaje się, że wszystko się wali w tym samym czasie? Jedna rzecz prowadzi do drugiej i doświadczamy serii wydarzeń, których wolelibyśmy uniknąć. Inflacja. Restrukturyzacja w firmie i redukcja zatrudnienia. Rozstanie. Problemy zdrowotne. Chore dzieci. Niedobór pieniędzy. Śmierć. Problemy psychiczne. Wiele rzeczy może mieć wpływ na to czy mamy poczucie kontroli nad naszym życiem. I w takich chwilach często zatrzymujemy się – czekamy na lepsze czasy i mamy nadzieję na najlepsze. Ale nadzieja to nie strategia. Potrzebujemy czegoś innego, żeby przekształcić przytłoczenie w siłę, która pozwoli nam się poruszać, odnosić sukcesy i osiągać nasze cele. Pomimo tego wszystkiego, co się dzieje, to nasz wybór, co zrobimy z czasem, który mamy. Co więc z tym zrobić, aby stworzyć siłę, a nie czuć się ciągle przeciążonym czy przytłoczonym rzeczywistością? Przetransformuj sposób myślenia Czy kiedykolwiek podjąłeś/ęłaś ważną decyzję, gdy byłeś/aś przytłoczony/a? Czy jesteś najlepszą wersją siebie, gdy jesteś zmęczona/y lub sfrustrowany/a? Czy prosperujesz, gdy zamierasz / zamarzasz w trudnych czasach, czekając na to, aż przyjdą lepsze? Czy jesteś najlepszym/ą partnerem/ką, przyjacielem/łką lub rodzicem, gdy czujesz, że nie masz kontroli nad tym, co dzieje się w twoim życiu lub łatwo się wściekasz albo odpalasz? Ja osobiście wiem, że nie jestem najlepszą wersją siebie, czując to wszystko. Nie podejmuję dobrych decyzji lub odkładam sprawy na później, kiedy nie jestem przy swoich zasobach. Naskakuję na innych ludzi i jestem dla nich niemiła. Tak, bywa. Dlatego bardzo dbam o to, żeby taki stan nie zdarzał mi się zbyt często – widzę, jak bardzo szkodzi mi to w życiu. Aby być lepszymi w każdym aspekcie naszego życia, potrzebujemy zmienić swój sposób myślenia. Od narzekania do działania. Od szukania wymówek po podejmowanie decyzji. Od widzenia samych przeszkód do dostrzegania szans. Od strachu do odwagi. Od czekania, aż inni się zmienią, do zmiany siebie. Od nadziei do działania. Jeśli masz nastawienie, które mówi: „teraz czasy są trudne, poczekajmy, aż będzie lepiej”, siadasz z założonymi rękoma i masz nadzieję, że wszystko będzie dobrze to trudno będzie ci osiągnąć ponadprzeciętne wyniki, Ale jak wspomniałam wcześniej – nadzieja nie jest strategią. To wiara, że coś w magiczny sposób się dla nas zmieni. I wiesz co? Najprawdopodobniej tak się nie stanie. Tylko my sami możemy wykonać pracę, podejmować dobre decyzje dotyczące tego, co zrobimy z naszym czasem, z kim go spędzamy i w co go zainwestujemy. Transformacja sposobu myślenia oznacza dokonanie świadomego wyboru tego, jak postrzegamy otaczający nas świat i jak go kształtujemy. Czy jesteśmy ofiarami tego, co się dzieje, czy też jesteśmy tego właścicielami? Chcesz być panem/ią swojego życia czy jego ofiarą? Użyj starego, dobrego narzędzia „7 dlaczego?”. Łatwiej powiedzieć niż zrobić, czyż nie? Dlatego właśnie potrzebujemy narzędzi, które mogą nas wesprzeć i stworzyć strukturę wokół tego, jak myślimy i co robimy w wyniku tych myśli. Metoda „7 dlaczego” opiera się na frameworku „5 Dlaczego„, wynalezionym i wdrożonym w Toyocie w latach 30. XX wieku, spopularyzowanym w latach 70. XX wieku. W tamtych czasach stało się to jednym z najskuteczniejszych sposobów zrozumienia przez ludzi w sali konferencyjnej, co faktycznie dzieje się w hali produkcyjnej, zamiast zgadywać, co może się dziać. Szczerze mówiąc, wszyscy możemy z niego dziś korzystać – może nawet bardziej niż kiedykolwiek. Zadaj sobie pytanie „dlaczego” chcesz zrobić daną rzecz, osiągnąć określony cel lub pozbyć się złego nawyku 7 razy, aby okryć prawdziwą motywację, która kryje się pod powierzchnią. Jeśli słyszałeś/aś o tym wcześniej, możesz zobaczyć w tym narzędzi nawiązania do Simona Sinka i jego idei Zacznij od Dlaczego, która wywarła wpływ na wiele firm i życia na całym świecie. Oto przykład jak to może wyglądać. 7 kroków to może wydawać się dużo, ale dzięki temu możemy poznać prawdziwe źródło sytuacji, z którą się mierzymy. Chcesz zmienić swoje życie, swój biznes albo jakąś relację? Chcesz mieć więcej energii, pasji, czasu? To naprawdę potężne, gdy odkryjesz, co naprawdę dzieje się w tobie, czasami na mega głębokim poziomie. Jak widać na powyższym przykładzie, pierwsza potrzeba lub cel była zupełnie inna niż ostatnia. Ta osoba nigdy nie nauczyła się wyznaczać zdrowych granic, wspierających w tym, żeby być pomocną, ale nie wykorzystywaną w pracy. Na początku bardzo lubiła swoją pracę i nigdy niczego nie odkładała na później. Zatem źródło jej zachowania tkwiło zupełnie gdzie indziej, a prokrastynacja była konsekwencją, a nie źródłem problemu. Aby zmienić przytłoczenie, brak motywacji, prokrastynację lub strach przed zmianą w siłę, zadaj sobie „7 dlaczego” i zobacz, co jest źródłem tego stanu rzeczy. Odkryj, co naprawdę jest tam pod spodem. Będzie ci o wiele łatwiej, kiedy znasz prawdę – wtedy będziesz w stanie sobie z tym sprawniej poradzić. Popatrz przez pryzmat OKR-ów Kiedy już masz już tę prawdziwą rzecz, którą chcesz osiągnąć, przezwyciężyć lub przekształcić z przytłoczenia w siłę, teraz jest czas, żeby stworzyć wokół tego małą strukturę, tak żeby to urzeczywistnić. Nie zmienisz swojego życia, siedząc z założonymi rękami, czekając na lepsze czasy. Potrzebujesz podejmować działania – konsekwentnie, każdego dnia, żeby to, czego chcesz w życiu rzeczywiście się stało. To miejsce, do którego OKR-y przychodzą, żeby wspierać nas w tej podróży. To mój ulubiony sposób na wytyczenie prawdziwej ścieżki moich marzeń, planów i rzeczy, które chcę osiągnąć. Posłużmy się 2 przykładami tego, jak przemienić przytłoczenie w siłę i realną zmianę: jeden z metody „7 dlaczego” powyżej i drugi z mojej prywatnej listy. Ostatni poziom w naszym przykładzie brzmiał: „Ponieważ nie wiem, jak je ustawić, żeby nie ranić innych”. Cel: Stać się osobą, która wyznacza granice, nie raniąc innych. KR1: wziąć udział w kursie ze stawiania granic w I kwartale 2023r. KR2: zrobić listę 3-5 sytuacji (lub relacji), w których muszę wyznaczyć lepsze granice w marcu 2023 r. KR3: wyznaczyć 3 granice w II kwartale 2023 r. Pamiętaj, że cel musi znajdować się w strefie rozciągania, potrzebujemy, żeby był aspiracyjny i ważny dla osoby, która go tworzy. 3-5 kluczowych rezultatów będzie optymalnych do pomiaru tego, jak

Pomyśl o jednej rzeczy, którą chciałeś/aś zacząć robić, ale odłożyłeś/aś ją na kolejny tydzień. Co to było? Czy było to zadanie w pracy? Jeśli tak, o co chodziło? To był trening albo poranny bieg? A może 5 minut czytania albo gotowanie zdrowego posiłku? Czy był to telefon do kogoś albo artykuł, który od zeszłego roku wisi w jednej z zakładek twojej przeglądarki? Teraz pomyśl o jednej rzeczy z zeszłego tygodnia, o której myślałaś/eś i od razu zaczęłaś/ąłeś to robić. Co to było? Ile czasu to zajęło? Jak się czułaś/eś albo jakie myśli były w twojej głowie po zrobieniu tego? Dlaczego pewne rzeczy robimy od razu, a inne odkładamy na później? Nawet jeśli znajdują się na naszej liście zadań, w pięknym arkuszu kalkulacyjnym z postanowieniami noworocznymi lub w aplikacji budującej nawyki. Dlaczego tak trudno jest zacząć robić coś, o czym wiemy, że jest to dla naszego dobra, co sprawi, że będziemy lepsi w tym, co robimy w pracy, odniesiemy większy sukces, zdrowsi, mądrzejsi i lepsi w relacjach? I dlaczego niektórzy ludzie radzą sobie świetnie ze wszystkim, potrafią znaleźć czas na każdą część swojego życia, a niektórzy po prostu nie? Stajesz się tym, w co wierzysz Nie chodzi tu o myślenie magiczne, bo nie ma czegoś takiego jak zmiana, która następuje z dnia na dzień, bez żadnego wysiłku. Jeśli czytasz lub widzisz reklamę, która obiecuje ci schudnąć 10 kg w miesiąc lub biegle posługiwać się językiem obcym w ciągu 2 miesięcy, potrzebujesz to usłyszeć – to się nie stanie. Nawet jeśli naprawdę w to wierzysz, jest to po prostu niemożliwe. I nie chodzi tu o to, żeby cały czas być pozytywnym, bo wiemy, że to też nie jest możliwe. Mamy całą gamę emocji, radość jest tylko jedną z nich. Aby zbudować świadomość, musimy przyznać, że będziemy smutni, źli, przestraszeni, sfrustrowani, podekscytowani lub pełni entuzjazmu. To wszystko jest częścią tego, kim jesteśmy jako istoty ludzkie i bycie obrażonym z tego powodu nie zmieni tego, jak to działa. Ale dobra wiadomość jest taka, że mamy kontrolę nad tym, co myślimy i jak kształtujemy te myśli w określonych okolicznościach. Jeśli uważasz, że nie jesteś wystarczająco mądry/a lub kompetentny/a, żeby zmienić pracę na lepszą, nigdy nie będziesz aplikował(a) na żadne stanowisko dostępne na rynku. Kiedy siedzisz na kanapie, oglądając ciurkiem kolejny serial na Netflixie, nigdy nie wychodzisz z domu dalej niż do śmietnika, ani nie spotykasz innych ludzi, bo myślisz, że jesteś gruba/y, brzydka/i i nikt cię nigdy nie pokocha – okradasz się z możliwości realnego poznania kogoś, kto to zrobi. Jeśli myślisz, że nie możesz powiedzieć innym ludziom „nie”, robisz dla nich wszystko, nawet nie myśląc o własnym zdrowiu, bo nie chcesz, żeby przestali cię lubić – nigdy nie powiesz „nie” i ochronisz siebie, swojego czasu czy innych zasobów. Nie wystarczająco dobra/y. Nie dość mądra/y. Za stary/a, żeby to zrobić. Za młody/a, żeby to zrobić. Kim jestem, żeby mówić innym jak mają żyć? Co ja tam wiem – mieszkam w małym mieście. Zbyt gruby/a. Zbyt chuda/y. Nie mam talentu do robienia XYZ. Stajesz się tym, w co wierzysz. Jeśli wierzysz, że niczego nie osiągniesz, to tak właśnie się stanie. To samospełniająca się przepowiednia. To, co możesz zrobić, to zmienić swój sposób myślenia. Jeśli wierzysz, że jesteś wystarczająca/y, że możesz się uczyć, prosić o pomoc lub wskazówki i rzeczywiście odnieść sukces – łatwiej będzie zacząć, stawiać małe kroki, zobaczyć, co się stanie i iść dalej. Może to być trudne, ale będzie niezwykle satysfakcjonujące, gdy zobaczysz rezultaty tego, kim się stajesz. Każdego dnia jesteś trochę lepszym człowiekiem od osoby, którą byłeś/aś wczoraj. Scenariusz nr 1: niełatwo zacząć, ale łatwiej kontynuować Czasami nie jest łatwo zacząć. Nie wierzysz w siebie, nie masz pieniędzy, czasu, wsparcia, albo po prostu nie masz umiejętności, żeby coś zrobić. A jeśli coś takiego siedzi ci w głowie, to czekasz. I czekasz. A potem czekasz jeszcze trochę. Dopóki nie nadejdą lepsze czasy. Do czasu, aż gospodarka znów się ożywi. Dopóki twój partner(ka) lub przyjaciele nie będą bardziej wspierający. Dopóki się nie nauczysz, nie zdobędziesz wszystkich możliwych kompetencji w temacie. I nagle mijają tygodnie, miesiące, lata i nic się nie zmienia. Och, czekaj, coś faktycznie się zmienia. Jesteś coraz bardziej sfrustrowany/a i rozczarowany/a swoim życiem. Pamiętasz małe ćwiczenie z początku tego artykułu? Co to była za rzecz, którą zaczęłaś/ąłeś robić od razu? Kluczowe pytanie brzmi tutaj: dlaczego? Czy było to łatwe? Czy przyniosło szybki efekt? Było fajne, zabawne, dobrze się przy tym bawiłaś/eś? Czy było to częścią twojej pasji, czegoś, co kochasz robić? Czy było to częścią twojego systemu wartości – tego, kim jesteś jako osoba? Kiedy początki nie są takie łatwe, często oznacza to, że: Reszta powodów (czas, pieniądze, wsparcie itp.) to pierdololo. Istnieją tylko wymówki, żeby nie robić czegoś, bo prawdą jest to, że ta rzecz jest niewygodna, przerażająca lub niepopularna. Jeśli chcesz zacząć coś robić, znajdź link do tego, co już w tobie siedzi, co umiesz zrobić albo jest ci bliskie. Jeśli to zrobisz, łatwiej będzie ci dalej działać, ponieważ połączenia wzmocnią twoją samoocenę i pewność, że rzeczywiście możesz tego dokonać. Znajdziesz czas, wymyślisz, jak zebrać potrzebną kwotę pieniędzy. Jeśli naprawdę chcesz coś zrobić i jest to bliskie twojemu sercu, znajdziesz sposób. Scenariusz nr 2: łatwo jest zacząć, nie tak łatwo kontynuować Czasami jesteśmy bardzo zmotywowani, podjarani przez coś i zaczynamy to robić. Kupujemy ładne ubrania treningowe, nowe buty i zaczynamy ćwiczyć, na przykład biegać lub chodzić na siłownię. Kładziemy stos książek na stoliku nocnym i zaczynamy czytać. Zaczynamy wstawać wcześniej, zmotywowani do zapisania się do klubu ludzi wstających o 5 rano. I bardzo często, pomimo tych przygotować i masy motywacji, po kilku dniach rezygnujemy. Karta na siłownię ląduje gdzieś w szufladzie, książki zbierają kurz, a my ponownie zaczynamy korzystać z opcji drzemki na telefonie rano (zwykle więcej niż raz). Jeśli zaczęliśmy coś robić, to znaczy, że możemy to zrobić – mamy kompetencje, które są potrzebne, żeby ruszyć z konkretną rzeczą do przodu. Więc to nie jest tak, że nie wiemy jak. Co się zatem dzieje po drodze? Tracimy motywację – ta iskra, od której wszystko się zaczęło, nie jest już